piątek, 25 kwietnia 2014

3D Art Gallery

Znajomi z pierwszego mieszkania przekazali nam informacje o tym, że niedaleko rzeki znajduje się wystawa obrazów 3D. Najpierw oglądaliśmy ich zdjęcia, później udaliśmy się po swoje :D. Wystawa stała do końca marca, także zaraz po moim powrocie z Polski całą ekipą tam poszliśmy.
Cena za wejście to 6 Euro. Ni to dużo ni to mało. Jeżeli wszystko przelicza się na złotówki, to rzeczywiście 24-27 zł to dużo, jednak gdy 6 Euro = 6 zł to już inaczej się na to patrzy :D.

Mam nadzieję, że D. nie zobaczy tych zdjęć. Po pierwsze za różowe serduszko :D a po drugie... po prostu sam fakt, że tu "jako tako" jest :D.








środa, 16 kwietnia 2014

Co robiłam jak mnie nie było ...

Przepadam na dość długo! oho! nie dobrze :P
Ale już szybciutko nadrabiam, wraz z małą fotorelacją.
Zacznijmy od tego, że bardzo dużo spacerujemy. Dziennie udaje się nam zrobić 12 albo i więcej kilometrów. Nic też dziwnego, że porwały mi się trampki i mam odciski od najwygodniejszych, do tej pory, sandałków :D oraz porwałam baleriny. Nie mamy stałej trasy. Idziemy tam, gdzie poniosą nas nogi, często nie wiemy nawet gdzie jesteśmy (bo po co brać ze sobą mapę? :D). Ważne, że jesteśmy razem :).

Zdarzają się nam także leniwe dni, takie jak dzisiejszy, gdzie, mimo ładnej pogody, leże zanurzona w przestrzeni internetu, pisząc eseje :(.

Pierwszy spacer razem. Poszliśmy totalnie bez celu, wzdłuż nieznanej drogi. Oczywiście wylądowaliśmy nad rzeką (skąd mniej więcej wiedziałam jak wrócić do domu :D). Było zimno, może też temu, że na swego rodzaju molo (betonowy most wysunięty w ocean) spotkała nas fala i obydwoje byliśmy przemoczeni :D. Rzeka w Porto jest tym miejscem, które koniecznie trzeba odwiedzić. Ribeira, czyli ta dzielnica, jest często nazywana portugalską Wenecją. Właściwie coś w tym jest :).


Kolejny spacer, podobną trasą. Właściwie był to powrót z pewnego miejsca, o którym w innym wpisie ;). Tu już było zdecydowanie cieplej, pewnie dlatego, że byłam ubrana nieco cieplej :D. Oczywiście rzeka :). Wracając pokazywałam ciekawe miejsca, które do tej pory udało mi się poznać w Porto. Między innymi jakąś bazylikę (jaką? nie słuchałam przewodnika :P), gdzie z jej placu jest 4 zdjęcie.



Mecz FC Porto vs Sevilla. Oczywiście FC Porto wygrało ;D.
Ocean, bo jakby mogło go zabraknąć? Było dość chłodno, a wiatr podwiewał mi ciągle spódnicę :D. 4 zdjęcie jest z zamku, który znajduje się nad brzegiem oceanu. Właściwie szału nie robi, ale warto odwiedzić takie miejsce, choćby dla samych widoków oceanu. Pamiętam, że droga powrotna z tego spaceru była długa, bo się zgubiliśmy, a tak naprawdę krążyliśmy wciąż koło domu. 5 zdjęcie jest już z innej wyprawy nad ocean, w celu opalania się (było cieplej!) i to właśnie wtedy moje niezawodne sandałki narobiły mi strasznych obtarć :(.




I dwa przypadkowe zdjęcia. Kawa i ciastko w centrum miasta (plac Aliados). Co z tego, że padało? Kawę trzeba było wypić na dworze!

sobota, 5 kwietnia 2014

Najszczęśliwsza

Najwyższa pora, po tylu dniach, nieobecności, dać znak życia :). Mam nadzieję, że mnie pamiętacie jeszcze troszkę :P.
Ostatni post z Polski... oho! Kiedy to było?
Od dwóch tygodni jestem z powrotem w Porto. Wymiana studencka trwa w najlepsze. Na uczelni spędzamy dosłownie drobne godziny, gdzie większość z nich to krótkie pogawędki, czy jakieś zabawy. Czeka nas co jedynie napisanie kilku "fajnych" esejów w języku angielskim, po 20 stron... ale jak nie my to kto? :D

Cóż, jak widać nie z powodu uczelni przepadłam na tyle dni. Swoje wytłumaczenie zacznę trochę sentymentalnie. Do tej pory myślałam, że jestem szczęśliwa. Przede wszystkim świadczyło o tym, że byłam zdrowa, miałam kochającą rodzinę, wspaniałych przyjaciół, niczego mi nie brakowało. To co miałam mam do dzisiaj. Zdrowie, jako tako, ale dopisuje, nie umieram w każdym bądź razie. Rodzina, dalej mogę na niej polegać mimo, że jest tyle kilometrów ode mnie, tęsknię. Przyjaciele, mimo pewnej selekcji, bo jak wiadomo, jak nie ma kontaktu rzeczywistego, to ludzie zapominają o Tobie..., wciąż są, właśnie Ci najważniejsi i jak się okazuje potem, najdrożsi. Wciąż mi niczego nie brakuje, mam to na co mam ochotę, nie narzekam. Jednak patrząc teraz, z perspektywy kilku niespodziewanych zmian, wiem, że brakowało mi czegoś, a właściwie kogoś. I niech mówią co chcą, że przecież we wcześniejszych związkach też byłam szczęśliwa, ale teraz to nie to samo. To trochę inny rodzaj szczęścia.
Nic też dziwnego, że do Polski leciałam przez Londyn. Tam był ON, nie widzieliśmy się wtedy przez około 2 miesiące i zamiast o sobie zapomnieć to uczucie tęsknoty narastało coraz bardziej. Ba! nic też bardziej dziwnego, że postanowiliśmy być razem, a po 10 dniach już RAZEM wrócić do Porto. Jestem szczęśliwa. Zarówno z powodu, że jestem młoda i cieszę się pięknym okresem w moim życiu - erasmus, jak i z tego (choć może przede wszystkim dlatego?), że mam przy sobie kogoś ważnego. Niezaspokojona ciekawość czytelników powinna skończyć się w tym momencie i nie odpowiem na żadne więcej pytanie związane z tym tematem :).
Cały czas spędzamy razem. Długie spacery we dwoje, długie rozmowy, wspólne gotowanie, bieganie, oglądanie filmów, imprezowanie. Bawimy się w najlepsze, ale najważniejsze, że razem i dla siebie <3.

Obecnie w Porto leje, choć było kilka cieplejszych dni. Jednak nie tak ciepłych jak sprzed mojego wyjazdu do Polski, gdzie śmigaliśmy nad ocean opalać się :D. Ostatnio był grad, dziś znowu cały dzień deszcz. Synoptycy prognozują jednak poprawę pogody, a co za tym idzie pisanie esejów pójdzie na bok, a plaża wygra :D.

Nie obiecuję, jednak postaram się w najbliższych notkach pokazać to, co robiliśmy w minionych dniach :).