Kalejdoskop

Do niedawna wydawało mi się, że panuję nad swoim życiem i totalnie je ogarniam. Poważne deklaracje, podpisane jednoznaczne decyzje i nagle Boom! nie ma nic!

Po pierwsze, w sercu masakra, kałabania na całego, nie ogarniam totalnie! ;o Nie wiem co się dzieje, czy jest dobrze czy jest źle, czas tak szybko zmienia moje podejście do tego wszystkiego, że nie będę wcale zdziwiona jak pięknego dnia powiem "Jebać to" i zamknę drzwi. Naprawdę. Jestem w totalnej rozterce.

Po drugie, klękajcie narody! ERASMUS. Umowa podpisana, wszystko pewne, na 100%, odliczamy dni. Czy aby na pewno? Dostaję maila, że być może wstrzymają wypłaty stypendiów i wyjazdu wcale nie będzie - że co?! Po interwencji u źródła problemu okazuje się, że z hajsem wszystko spoko i informacja jest chyba fałszywa. WTF!? Czekam na wyjaśnienia...

Po trzecie, wyrywanie ósemek. Planowo miały być dwie. Okazało się, że muszę wyrwać wszystkie 4! TAK! 4 x 8! Cudownie! Jest piątek, we wtorek wyrwali mi pierwszą, do teraz ledwo żyję. Ból niesamowity, buzi mi otwieram, jestem spuchnięta na twarzy jak chomik. Elegancko.

Po czwarte, sesja. Którą ogarnę, a jak nie to nie ogarnę... ale ogarnę!

Po piąte, plany na przyszłość. Były genialne, ucieczka w dalekie miejsce, już rozplanowana niejako nawet, tylko czekała na swój czas. Proszę bardzo, erasmus wszystko modyfikuje... co więcej, serce też daje popalić w tej kwestii. Przepraszam, czy moje marzenia o ucieczce się kiedyś spełnią?! Bo jak na razie mam wrażenie, że coś na siłę trzyma mnie w tej małej, smutnej i bez perspektyw miejscowości....

Po szóste... OGARNIJ SIĘ!